مزایا و معایب آسمان خراش مسکونی کانتینری
در دهه 70 میلادی کانتینر تنها جعبه ای بود که در آن وسایل را حمل می کردند. در زمانی این کانتینرها گران بودند، اکنون ارزان و در همه جا وجود دارند و طراحان کارهای شگفت انگیزی با آن انجام می دهند. مزایای فراوانی برای به اصطلاح مدل معماری کانتینری وجود دارد. چند مورد از این مزایا عبارتند از: استحکام، دوام، در دسترس بودن و هزینه. فراوانی و ارزانی نسبی (برخی به قیمت 900 دلار نیز به فروش می رسند). این کانتینرها در دهه گذشته ناشی از کسری کالاهای در آمریکای شمالی تولید شده است. این کالاهای تولیدی از آسیا و اروپا در کانتینرهایی به آمریکای شمالی می‌آیند که اغلب باید با هزینه‌های قابل توجهی به مبدا بازگردانده شوند. از این رو برای کانتینرهای مستعملی که در مقصد نهایی خود هستند، بسیاری به دنبال کاربردهای جدید هستند.
استفاده از کانتینر به عنوان خانه دارای چالش هایی است. شما حتی نمی توانید یک تخت دونفره را در کانتینر قرار دهید و در اطراف آن قدم بزنید و در نگاه اول نمی‌توانید در هیچ کانتینری که برای سفرهای بین‌المللی ساخته شده است، زندگی کنید. برای اینکه ده سال در هوای نمکی یک کشتی کانتینری دوام بیاورند، آنها را با رنگ های صنعتی که مملو از مواد شیمیایی سمی است رنگ آمیزی کردند. به نظر می رسد استفاده مجدد از کانتینر با چالش هایی همراه باشد، با این حال، افراد کمی هستند که میزان انرژی مورد نیاز برای این اقدام داشته یاشند. کل سازه باید بازیینی شود، کف ها باید تعویض شوند و دهانه ها باید با اره بریده شوند.
در شکل زیر طرح برنده یک مسابقه بین المللی ایده برای مسکن در محله های فقیر نشین بمبئی است که رقابت در واقع برای آسمان‌خراش کانتینری بود، که از ابتدا یک مفهوم قابل بحث است و فکر می‌کنم بسیاری از مشکلات معماری کانتینر را نشان می‌دهد.
کانتینرها را می توان در ارتفاع 10 طبقه بدون تکیه گاه اضافی روی هم چید. خود پوسته فولادی بار را مانند یک ساختار “مونوکوک” تحمل می کند و بنابراین هزینه ستون ها یا تیرهای اضافی را کاهش می دهد. طراحی یک سازه بلند 100 متری (تقریباً 32 طبقه) مستلزم نصب قاب های پورتال متصل به تیرهای فولادی است که در هر 8 طبقه قرار می گیرند. نکته اینجاست که مونوکوک به اندازه کافی قوی نیست که ظرف دیگری را در بالا نگه دارد. بنابراین شما نمی توانید آنها را همانطور که نشان داده شده است به داخل و خارج کنید.
ابعاد کانتینر بر اساس ابعاد کامیون‌های مسطح و واگن‌های ریلی است، نه مبلمان، و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که پر از بار باشند، نه افراد. تخت ها 75 اینچ طول دارند. داخل کانتینر 90 اینچ عرض بدون عایق دارند. در مکان های شلوغ قطعاً به عایق‌هایی نیاز دارید که اگر فقط از بیرون عایق باشد، احتمالاً عرض آن را به 87 اینچ کاهش می‌دهد. این بدان معناست که شما فقط 12 اینچ برای دور زدن انتهای تخت دارید. که چندان واقع بینانه نیست. پلان این آسمان خراش به شکل زیر است:
در شکل زیر، طراحان خاطرنشان می کنند که ساختمان های اداری منسوخ شده اند، اما بسیاری از مردم تنها زندگی می کنند و به دنبال مسکن هستند. بنابراین آنها یکی از مهم‌ترین و نمادین‌ترین ساختمان‌های اداری جهان، ساختمان سیگرام که توسط معمار آلمانی-آمریکایی لودویگ میس ون در روهه طراحی شده است را می‌گیرند و آن را با داربست‌ها و واحدهای مسکونی که هسته‌های آسانسور را بالا و پایین می‌کنند، می‌پوشانند. اینها اساساً اتاق خواب های متحرک هستند. برای رسیدن به امکانات رفاهی مورد نیاز، سطح ساختمان را بالا و پایین می کنید.
